บทที่ 445

แววตาของฮั่วอวิ๋นถิงฉายประกายเย็นชาแวบหนึ่ง เอ่ยเสียงเรียบ: “อืม”

เซียวมู่เจินรู้สึกว่าท่าทีของเขาดูแปลกๆ แต่เมื่อเห็นสีหน้าบึ้งตึงของเขา ราวกับไม่อยากพูดอะไรมาก เธอก็เลยไม่ได้ถามอะไรต่อ

หลังทานอาหารเย็นเสร็จ ฮั่วอวิ๋นถิงก็กลับไปทำงานที่ห้องหนังสือ ส่วนเซียวมู่เจินตั้งใจจะดูทีวีในห้องนั่งเล่นสักพัก ...